มาตรฐานสายพันธุ์ปอม

หู   :  ใบหูค่อนข้างเล็ก เชิดสูงและตั้งตรงเสมอ เมื่อลากเส้นจากปลายจมูกไปยังตรงกลางตา และลากผ่านไปยัง     ปลายหูจะได้เส้นตรง

                หัว  :  สมดุลได้สัดส่วนกับลำตัว การแสดงออกของใบหน้าจะสดใส ร่าเริงคล้ายใบหน้าสุนัขจิ้งจอก หรืออีกนัยหนึ่งคือ ใบหน้าที่ฉลาดแกมโกงเจ้าเล่ห์ ด้านบนสุดของกะโหลกจะกลมเล็กน้อย แต่ไม่เป็นรูปโดม
                ตา  :  นัยน์ตาเป็นสีดำ แววตาสดใสคล้ายเมล็ดอัลมอนด์ ขนาดปานกลาง ขอบตาเป็นสีดำ
                คอ  :  สั้น หัวแทบจะติดกับไหล่
                อก  :  ลึก ล่ำสัน แต่ไม่กว้างและลึกจนเกินไป
                จมูก  :  จมูกยาวและเล็กตรง มองเห็นชัดเจน ปลายจมูกเชิด จมูกต้องเป็นสีดำ ยกเว้นปอมเมอเรเนียนที่เป็นสีน้ำตาล และสีน้ำเงิน(เทา)
                ฟัน   :  สบกันแบบกรรไกร
                ขา    :   ขาหน้าตรงและขนานกัน ข้อขาตรงและแข็งแรง เท้าได้รูปหุบสนิท ไม่บิดเข้าหรือบิดออก ต้นขามีกล้ามเนื้อปานกลาง ข้อเท้าหลังได้ฉากกับพื้น และขาตรงขนานกับอีกข้าง ขอบเท้าชัดเจน
                ขน   :  ขน ๒ ชั้นและนุ่มหนา
                สี       :  ทุกสี
                หาง    :   หางที่สวยงามจะมีลักษณะเป็นพวงขน และตั้งอยู่ในตำแหน่งที่สูง หางขนานไปกับหลัง
                ลำตัว   :   ส่วนหลังสั้นได้สัดส่วนกับช่วงขา แนวหลังเป็นเส้นตรง กระดูกซี่โครงเรียงขนานกัน
                ถิ่นกำเนิด  :  เยอรมันและโปแลนด์
                น้ำหนัก   :  ๔ - ๖ ปอนด์
                จัดอยู่ในกลุ่ม  :  ทอย
ขนและสีขน  :  ขน ๒ ชั้น ขนชั้นในนุ่มและแน่น ขนชั้นนอกจะยาวตรงและหยาบกว่า ขนชั้นในจะแน่นตั้งแต่ลำคอ ไหล่ และอก ส่วนขนชั้นนอกบริเวณไหล่ อก มีค่อนข้างมาก  ขนบริเวณศีรษะและขาจะน้อยและสั้นกว่าส่วนอื่น สีขนทุกสี เช่น ดำ และน้ำตาล สีผสมหรือสีทองออกส้ม สีขาวที่มีสีอื่นร่วมบริเวณศีรษะ หรืออีกประเภทคือ OPEN CLASSES จะมีสีแดง สีส้ม สีครีม สีดำ สีเทา สีน้ำตาล สีเทาเป็นต้น
ขนาด  :  น้ำหนัก ๔ -๖ ปอนด์ สุนัขที่มีน้ำหนักมากหรือน้อยกว่าที่ระบุไว้ จะไม่พิจารณาให้เข้าประกวด
การเดินและวิ่ง  :  นุ่มนวล เป็นอิสระ สมดุลและกระฉับกระเฉง
ลักษณะที่ถือว่าบกพร่อง  :  กะโหลกเป็นรูปโดม ฟันยื่น และฟันเหยิน
นิสัย   :   ตื่นตัวอยู่เสมอ เอาใจใส่กับสิ่งภายนอก มีการแสดงออกซึ่งความเฉลียวฉลาด มีนิสัยอยากรู้อยากเห็น สง่างาม
เหมาะสม  :   สำหรับเลี้ยงเป็นเพื่อน เพราะเขาจะตื่นตัวตลอดเวลา ทำให้ไม่เหงา
ไม่เหมาะสม  :  สำหรับเจ้าของที่เป็นโรคภูมิแพ้ เพราะเป็นสุนัขที่มีการผลัดขนบ่อย
ข้อดีของการเลี้ยง  :  แม้จะขนยาวแต่ดูแลง่าย ไม่ค่อยมีปัญหาเรื่องขนพันกัน
ข้อเสียของการเลี้ยง  :   เป็นสุนัขที่ชอบเห่า
ช่วงชีวิต  :  ประมาณ ๑๒ – ๑๕ ปี

0 ความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น